Ah Muhsin Ünlü! Mest ediyorsun beni, çok seviyorum seni...!

Tıpkı bir başucu kitabı gibi "baş ucu adamı"  diye bi şey olsa.
Ah Muhsin Ünlü! derdim.
Gelip şuraya otursana...

Kalpte kemik yok diyorlar bi de.
Peki sen nasıl kırıyorsunn beni böyle her defasında?
İçimde yıkılmadık  put, yakılmadık inanç bırakmıyorsun.
Sırat köprüsünde yürütüyorsun, her adımımda.


İtiraf etmeliyim ki, hiç tipim de değilsin! :)
Ne zaman bir dizeni okusam ama,
İçimden şu duygu akıyor:
Kendini biraz yaklaştırsana...
Çoğalsana Muhsin Ünlü!
Çok olsana...!

Mesela;
" ah o gemide ben de olsaydım,
mızrağı sallardım aştot’a kadar
belki gider çirkin bir faşiste değer!"
diyorsun ya...
mest ediyorsun beni.
Çok seviyorum seni...

Ve mesela bi barda,
sabaha karşı.
Coşup kopmam gerekirken ben,
senin dizelerini mırıldanıyorum...
Sahi! Duyuyor olabilir misin?
Ey Paralel evren!
Hangi cehennemdeysen,
elindeki her  işi bırakıp,
derhal teşrif eder misin?


Dipnot: Bir şaire hayranlığımın ifadesidir.
Duygu kabarması diyorum ben buna.
Bazen oluyor bana böyle. :)