oyalamaca

Mehmet Yılmaz'a özendim... T24'te gayet politik bir yazısının başlığına şöyle yazmıştı: Hadi gir ruhuma sar beni :) O yüzden yazdıklarımla başlık arasında bir bağlantı kuramayanlar olursa, onlar için ön açıklama yapma ihtiyacı hissettim. Oluyor öyle... :) Bezen olur. Burası benim evim(di). Kalem sevgilim(di)... Böyle anlatmıştım duygularımı bloguma yazdığım ilk yazıda. Ne zaman neyden kaçıp uzaklaşmak istesem hep buraya sığındım. Sonra işte hayat... Son iki yıldır neredeyse bir iki yazı yazmışım. İlginç di mi? Afyonumu kim bilir nerede nasıl patlattım? Buraya boşalmadıysam onları nereye akıttım? İçimde birikip birikip kendi kendine patladı çoğu muhtemelen. Muhtemelen değil, öyle. Aptallık işte. İnsan o kadar zehri neden tutar içinde? Bu konuda iyiyim ilginç bir şekilde. Her şeyi tutarım ben. Bin saat çişimi tutarım mesela. Hüngür hüngür ağlayasım vardır gözyaşımı tutarım. Marifet değil tabii. Durum tespiti sadece. Artık bırakacağım... Özgürlük duygusuna methiyeler yazm