ama beni anlamalısın...!

Bi kadınla tanıştım. Toy bi kadın, yaşlı bi kadın, bilge bi kadın, güçlü bi kadın, zayıf bi kadın,akıllı, cesur ve bi o kadar da saf korkak bi kadın. Sevdiğim tüm çizgi film kahramanlarını hatırlattı bana bu kadın. Hepsinden biraz biraz ama hepsinden öte bi kadın. Bir tren geçiyor mesela üstünden, o dimdik ayağa kalkıyor, ölmüyor bu kadın! Öyle bi duygu verdi bana, o kadar girdi içime. Gögsümü yardı, dokundu eliyle...hırçın, hoyrat ama bi o kadar da şevkatliydi....Bütün zıtların birlikteliğiydi bu kadın. Siyah ve beyaz ancak bu kadar güzel durur bi insanın üstünde...öyle bi kadın.
Gonca Vuslateri...isimlerin arkasına üç nokta konur mu? şaşırdın mı be kızım! Şaşırdım. Şaşırttın! Resmen afallattı beni bu kadın.

Bi pazar sabahı, ev sahibimi beklediğim bet bi pazar sabahı, şu nemrut adam gelmeden bi göz atayım diye elime aldığım gazetenin ekinde rastladım. Ne kadar geç! dedim kendi kendime önce, sonra geç "hiç"ten her zaman iyidir sözünü hatırladım. Elinde şarap şişesiyle sevdiklerinin mezarını ziyaret eden bi kadın. Tezer Özlü'ye dert yanmaya giden, geçen yıl yeni yıla gene elinde şarap şişesiyle Paris'te, Edith Piaf'ın mezarının başında giren bi kadın.

Seviştikten sonra şiirler yazan bi kadın. "Ben sevişmekten bi tek edebiyat çıkacağına inananlardanım! Somut olarak bi de çocuk çıkabilir belki ama; o da edebi bir eser sayılabilir" diyen bi kadın...

Perdesi açık evler gibi bu kadın, çırılçıplak, püri pak... Kırmızı ışıktan göz gözü görmeyen kumarhaneler gibi bu kadın, boynunda yavşak bir hayatın yara izleri de var...!

Var bu kadın, var! Böyle gerçek, böyle küçük, böyle "dağ" gibi kadın(lar) da var...!
"ama beni anlamalısın..."
Analar neler doğuruyor allahım...!


dipnot: Bir Ayşe Arman röportajıydı. Fotoğrafları da Ayşe Arman'ın twitterından çaldım, affola ; ) ve okumadıysanız, rastlamadıysanız burda.http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/24751904.asp