oyalamaca

Rahat bi üç yılı vardır heralde. Bir kadın dergisinde küçük çaplı anket gibi bi şey okumuştum. Ünlü kadın simalara soruyorlar. Diyorlar ki "av mısınız avcı mı?" İçlerinde Ebru Şallı'sı da vardı, Pınar Altuğ'u da ve tabi şimdi hepsinin ismini tek tek  hatırlamadığım on kadındılar. Bütün cevaplar silme aynıydı. "Tabi ki avım, hayatım boyunca avcı olmadım!(?) " Ha ama aslında sorunun sorulma şekli de çok önemli. Yani o kadınlara bu soru  "seçen kadın mısınız yoksa seçilen mi?" şeklinde sorulsaydı sonuç belki gene çok farketmezdi ama;  onda dokuz da aynı olmazdı diye düşünüyorum.  Avcı mısınız? sert bi soru. Ama bir o kadar da buz gibi gerçek. Netice olarak içlerinde tek bir kadın şöyle bir cevap vermişti. Unutmam mümkün değil çünkü çok etkilenmiştim verdiği cevaptan. Gerçekliğinden... Diyordu ki o kadın "Bütün kadınlar iyi av taklidi yapan avcıdır, her durumda kadın seçer erkeği!!!" Bence burası tam da zurnanın zırt deliği! :) Dınını...

Karolin Fişekçi. Matruşka bebekler gibi…Açtıkça içinden başka bir kadın çıkıyor.  An an başka  bir ruh, başka bir kalp, başka bir akıl;  hatta başka bir beden oluyor. Mesela fotoğraflarını çekmeye başladığımızda diyorum ki içimden; nasıl yani? Karolin Fişekçi buysa demin şu kapıdan giren kadın kimdi? Bi şey söylüyor. Vaay diyorum! Ne kadar zeki! Hatta anasının gözü. Adamı suya götürür susuz getirir bu! Başka bir şey söylüyor. “Yok artık!" diyorum. Geçekten bu kadar saf olabilir mi? Hayatı yeni öğrenmeye başlamış bir çocuk gibi!  Bi an geliyor  "ne kadar güçlü"  diyorsunuz...Derisi sanki, hiç çizilmesi mümkün olmayan sağlam bir kayış gibi,  bi an geliyor... eliniz kabuk bağlamış bir yaraya değiyor sanki.  Hani dokunsan kanayacak gibi... Şaşırtıyor...! Güzeell…sevdim! Çünkü şaşırmayı seviyorum.. Çünkü çoğumuz dümdüz. Çünkü çoğumuz aynı. Bakın o öyle değil işte! Dik yokuşları da var, insanı hiç yormayan hatta...