oyalamaca

Bugün sabah saatleri, atladım bir  taksiye ve olaylar şu şekil gelişti. "Müzik rahatsız ediyorsa kapatabilirim kızım!"dedi şoför. "Olur mu! tam aksine bayıldım. Hatta mümkünse sesini biraz açalım."dedim ben. "Mümkün olmaz mı! En sevdiğim şarkıları. Şimdi böyle şarkılar yapılmıyor  (yesterday)"dedi şoför ve ben asıl sormak istediğim soruyu direk soramadığım için konunun etrafında dolaşmaya başladım. Sanırsınız çocukluğuna ineceğim adamın. Yanımızda üç yaşında çocuk otursa anlar. "Bu kız bir şeyin peşinde ama neyin?" Direk itiraf ediyorum. Ön yargı berbat bir şey. Taksi şoförünün aslında taksi şoförü olmadığına, başka bir işle uğraştığına ve bir şekilde yaşlanıp emekliye ayrılınca gelip o koltuğa oturduğuna inanıyorum o sırada! Öyle değilmiş. Yıllar yılı baya bildiğiniz "düz" taksi şoförüymüş. Tamam kafadan kendimi de harcamayacağım. Çünkü malumunuz minübüs ve taksilerde çoğunlukla Ankaralı Namık ve türevleri tarzında müzikler ça...

Oğlan: Şaka ediyorum yahu! Kız: Hayır etmiyorsun. Oğlan: Peki etmiyorum. Ve diyalog biter. Monolog başlar. -Hayır "peki" ne ya!? Peki diye cevap mı olur abi! Ne demek peki? Başka bir zaman... Kız: Hayır şu sigarayı alıp bir yerinde söndüreceğim o olacak şimdi. Oğlan: Bütün nefretler aşkla başlar bebeğim! Monolog: -Hayır! nefret etmeyeceğim. Aşk biter, nefret kalır! Kalma! (ve çöreklendi...)

"Türkiye bin parçaya ayrılsa, en son ayrılacak olanlar Kürtlerdir!" diyordu elimdeki kitapta Emrah Serbes. Kızılay'da, Kocatepe'ye varmadan, çevir başını sağa. Sarnıç var orda. Geçen yıl, aylardan gene nisan, çay içiyordum orda. Bilinçaltıma işlemiş demek ki! O gün bugündür içimde geziniyor o cümle. Sabah işe gidiyoruz birlikte. Hafta sonları dışarı çıkıyoruz bazen. Güzel bir kafe görünce içeri dalıyoruz hemen. Ama o benden hızlı sanki. Genelde benden önce geçip oturuyor sandalyeme. Hınzır. Keyfi yerindeyse kucağına alıp havaya atıyor bir de...sonra tutuyor. İyi ki! :) Son zamanlarda en keyif aldığımız şeylerden biri Asmalı'da bira atmak karşılıklı. Üçten sonrasını kaldırmıyor tabi bünye. Tam sarhoş olmaya yakın ayılma ihtiyacı hissediyor nedense.  Bu da bir çeşit savunma mekanizması işte! Sanırsın okkalı bir çilingir sofrasından kalkıyoruz. Bir türk kahvesi söylüyorum hemen kendine. Orta şekerli. İçiyoruz birlikte.. Ben ve içimdeki "öteki!" Kü...