BIRAKSAN UÇACAK SANKİ!

Dün gece bir rüya gördüm. Yogaya başlamıştım. Gülme! Gebertirim. :) Bir pazar sabahıydı, evden bisiklete atlayıp, Caddebostan'ın yolunu tutmuştum. Cihangir Yoga'ya varınca bisikletimi önüne parkedip, içeri dalmıştım. Birkaç saat sonra çıktığımda kuşlar gibi hafiftim. Tavsiye ederim... :) İyi geliyor... rüyası bile! 

Tamam, sadede geliyorum. Yaz başından beri çok istiyordum. Ama hep bitmeyen işler, nasılsa düzenli olarak devam edemeyeceğimler, vakitsizlikler, onlar, şunlar, hatta sizler! Evet sevgili insanoğlu, bazen hepiniz fena halde sinirime dokunuyorsunuz. Öyle zamanlarda ertelemek için her şey bahane oluyor. Zaten insanlar da çok 'kötü!' ben de yoga neyim yapmayacağım anasını satayım filan diyordum. :)

Tamam tamam. Şaka ediyorum yahu! :)
O kadar uzun boylu delirmedim. 
Hepi topu şurda yüksek sesle konuşuyorum. Rahatsız olan ya şimdi ekranı kapatsın, ya da sonuna kadar sessizce okusun lütfen. 

Kendimi çok kötü bir halde suç üstü yakaladım. 
Evet, resmen hayal kurmayı unuttuğumu farkettim.
Fena ki ne fena. 
Halbuki iki yıl önce buraya "hayal ediyorum" başlıklı öyle güzel bir yazı yazmışım ki... Yani duygusundan bahsediyorum tabii. Okuyunca o duyguyu ne kadar özlediğimi farkettim. Plan yapmayı, bir şeyi başka bir şeyin üstüne koymayı. Köşedekini oradan almayı... sonra Nepal'e gitmeyi!

Ha şöyle! Elini korkak alıştırma bebeğim. Dök eteğindeki taşları...
Yaz kurtul!
Gerçekten oluyor biliyor musunuz?
Yazdığın şey gerçek olmaya daha yakın duruyor. 
Çok yüklenirsen buzdolabını yerinden kaldırıp başka bir yere koyamasan da az biraz kımıldatabiliyorsun ya hani! Hah aynı onun gibi. Bak gitti bir santimi. Dinlenince bir santim daha oynatırsın, derken... bir de bakmışsın ki Nepal'e gitmek üzere yola koyuluyorsun da evden çıkarken ütünün fişini çekmiş miydim diye dertleniyorsun. Boşver! Tek derdin o olsun. Yani çekmiş olsan fena olmaz ama, otomatik kilidi varsa da bir şeycik olmaz. Şimdiden iyi yolculuklar sana... 

Dönünce bana gezdiğin dağlardan bahset biraz. 
Yüzüne sürdüğün boyaları, boynuna taktığın boncukları, serçe parmağının nasıl su topladığını... Ah bir de o kadar yürüyünce ayak bileklerin şişer şimdi senin. Yarım saat duvara dayayınca iniyor ama. N'haber!... :)

Sonra yaz sonu geliyor... aylardan Eylül oluyor mesela. 
Beyrut yanıyordur ama. 
Yanında esmer bir oğlan. 
Bir otel odasındasın.
Açık pencereden esen ılık rüzgar perdeyi havalandırıyor...
Senin içinde bir balık,
gidip geliyor...

Ağzında papatya tadı var!

Hayal bu ya! :)


DİPNOT: Yazınca, duyurunca, insanın üstüne bir sorumluluk duygusu geliyor sanki. Kasım itibariyle yoga sözümü tutacağım mutlaka! Artık Nepal'e, Beyrut'a da bakacağız... Kaldı ki hiçbiri olmasa da dert değil. Hayal pratiği yaptım yeniden derim. Bir gün olmazsa, bir gün mutlaka! ;)